FEXET CLASS EUROCK

PETITIE

Na een weekje zon in een temperatuur van rond de 30 graden is het weer even wennen op het kantoor van de Popunie. Ik draai de EP van Fexet om de overgang te verzachten. Mijn mailbox is gevuld met allerlei petities die getekend moeten worden van instellingen die dankzij het kabinetsbeleid ten onder dreigen te gaan. Ook de Popunie zelf is ten prooi gevallen aan de momenteel heersende domheid en dreigt te verdwijnen. Als initiator van het Stage Euope Network heeft de Popunie jonge bands als The Death Letters, Starcatcher, Mitss & Kapthijn, Hunting the Robot en Fexet de mogelijkheid geboden om met andere jonge bands uit Europa samen te werken en op te treden. Bied ook toekomstige jonge bands deze unieke ervaring en teken dan ook deze petitie:BEHOUD DE POPUNIE

TERUG

In tegenstelling tot de andere landen, die of midden in de nacht of vroeg in de ochtend hun vlucht terug moesten halen, kon Fexet lekker uitslapen en een beetje bijkomen van gisterenavond. Rond drie uur ‘s middags verlaten we als laatsten en helemaal uitgerust het bungalowpark op weg naar huis. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een geweldige week was met een geweldige band….over twee weken naar Bremen.

CLASS EUROCK

Mooi weer, goede sfeer en te gekke bands maakten CLASS EUROCK tot een waardige afsluiter van deze week in Frankrijk. De Poolse band Lovers in Uniforms trapte af met hun new wave achtige kapsels en muziek, met teksten in de lijn van My cemetary girl. Voor mij klonk het een beetje gedateerd, maar ik ben dan ook een oude lul. De band had meer haarcosmetica bij zich dan de begeleidster, die bij hun de föhn ging lenen. Misschien nog iets minder met de handen in het haar en meer aan de instrumenten… Hoewel ze Polen tijdens de internationale avond presenteerden als het land van dieven, is er deze week misschien alleen een hart gestolen…. Onze trots Fexet volgde met de meest energieke show, pakkende uptempo nummers en de jongste muzikanten van het festival. Het was gelukkig een optreden van 25 minuten, want ik zag dit zanger Rogier, na een week als dit, niet veel langer volhouden. Het IJslandse Samaris volgde met een breekbare combinatie van een ijzingwekkende stem en computer gestuurde triphop aangevuld met een klarinet. De zang was om onverklaarbare reden niet te horen, waardoor hun optreden niet uit de verf kwam. Wie dicht bij het podium stond kon toch nog kippenvel oplopen. De muzikanten van de Noorse band Anthony Hope gaan al iets langer mee en dat hoor je in de sound die staat als een huis. Pakkende poppie nummers met hit potentie. The Dashwoods sloten de rij Europese bandjes af en spelen in de lijn van de Noren, alleen missen ze dan nog de extra oefening en ervaring waardoor het nog net iets minder overtuigend overkomt. De zangeres van The Dashwoods had een nummer voor deze gelegenheid speciaal in het Frans vertaald en dat is natuurlijk wel uiterst sympathiek. We hebben nog gekeken naar de jonge Franse band The Strange die in augustus naar Nederland komen en hier een goede indruk zullen gaan achterlaten.

In de tussentijd was het in de backstage van het festival een gezellige boel en vierden de bands hun optreden of in het geval van Samaris de tegenvaller. De backstage was gezegend met een goede catering en er kon weer eens genoten worden van het eten. De gitarist van Fexet greep dit aan om na een teveel aan CLASS EUROCK (en bier) en te weinig aan slaap, dit eten er binnen no time weer uit te werken…..en zo voelde hij zich waarschijnlijk weer ongeveer zoals hij deze week ook gestart was.

LAATSTE DAG

Gisterenavond eindigde met clipopnames van de gemixte bandjes op hun opgenomen song. Nu is de laatste dag aangebroken, waar de bands het meest naar hebben uitgezien. Niet omdat iedereen graag naar huis wil, maar omdat ze eindelijk kunnen spelen op het festival. Een advies van de organisatie om deze dag uitgerust te beginnen weerhield een groepje IJslanders en Polen niet om tot diep in de nacht en ochtend in het bos muziek te maken. Wellicht is dit hun manier om tot rust te komen…..

DRUMMER

De dag voor de grote dag van het festival, waarop de nieuwe nummers van de gemixte groepjes worden opgenomen en de bungalow-oefenruimtes zijn omgetoverd tot bungalow-studio’s. Eelco heeft vannacht lopen slaapwandelen en daarbij de bekkens van Olivier omgegooid. Zelf heeft hem dit allerminst gewekt en ook Olivier heeft dit blijkbaar verwerkt in zijn droom over het komende optreden. De resterende twee leden van de band zaten echter rechtop in bed. Ik vraag me af of dit de onbewuste afrekening van Eelco met de Franse drummer is of dat hij stiekem liever wil drummen dan bas spelen bij Fexet?

ROCK `n ROLL

Een gesprek over ‘seks, drugs en rock ’n roll’ werkt verhelderend en voorlopig zal er in ieder geval één item, uit de heilige drie-eenheid, achterwegen blijven. Aangezien op tijd opstaan niet in het rijtje stond, liep de wekker niet af vanochtend en verving ik deze eenmalig… hoop ik.

De rest van de dag bestond uit oefenen, een duik in het zwembad, zonnen, lunchen, oefenen, een duik in het zwembad, zonnen, diner en de presentaties van de Polen en Fransen. Toch helemaal niet verkeerd zo’n dagje… jammer van toch dan eindelijk dat spiegelei…

TON

Iedere avond presenteren twee landen zich zelf. Deze avond is het de beurt aan Fexet, die in vogelvlucht door de Nederlandse muziek scène stappen en daarna stilstaan bij de Nederlandse cultuur. Bij gebrek aan voorbereiding en internet hier, hebben de heren een aantal fraaie schetsjes gemaakt van molens, klompen, een joint, Sinterklaas, tulpen en prostituees. Deze laatste schets wil ik jullie zeker niet onthouden. Wellicht zijn de schetsjes nog iets voor het kantoor van de partij Trots op Nederland……

CASSIS

Een dagje op het strand in Cassis om een beetje bij te komen….. Juist vandaag laat de zon het grotendeels afweten en begint pas echt door te breken op het moment dat we weer huiswaarts moeten. De kok weet ons thuis onverwachts te verrassen met een ei in de vorm van een quiche, die uitermate goed smaakt. Ik wed dat hij stiekem deze blog volgt….

SPIEGELEI

Gisteren was als eergisteren alleen was iedereen net even iets vermoeider. Opnieuw een ochtend met masterclasses, gevolgd door het werken aan een nieuw nummer in de gemixte bands. Het geluid van de gemixte nieuwe Europese bands begint steeds beter te klinken, ondanks of dankzij de nodige misverstanden in de communicatie. Het klinkt in sommige gevallen zelfs beter dan de eigen bands van de afzonderlijk deelnemende jonge muzikanten. Als dit geen mooie metafoor is voor de Europese eenwording, dan weet ik het ook niet meer…

Tijdens uitwisselingsprojecten als dit wordt er altijd geklaagd over het eten en ik draag hier dan ook graag mijn steentje aan bij. Het avondeten geeft een totaal nieuwe kijk op de Franse keuken, waarvan ik dacht dat deze in hoog aanzien stond. De maaltijden zijn zeker geen feest voor de smaak, vullen doet het echter wel. Voor vegetariërs begint en eindigt de creativiteit van de kok bij een ei, maar dan wel iedere dag in een andere verschijningsvorm. Vandaag wordt het vast een spiegelei…

MASTERCLASSES

Sam blijft op bed, na een te veel aan Pinkpop en te weinig aan slaap. De rest van de band begint na een curieus Frans ontbijt, bestaande uit koffie of thee met cake aan de masterclasses. In het vakantiepark zijn een aantal bungalows getransformeerd tot oefenruimtes. De masterclasses worden wisselend gewaardeerd, mede door de uiteenlopende kwaliteiten van de deelnemende muzikanten. Dit speelt ook in de vier nieuwe Europese bands die in de middag geformeerd worden en waarmee een nieuwe song moet worden gemaakt, die opgenomen zal worden. Zeker is dat menig deelnemende muzikant hierna des te meer zijn of haar eigen band gaat waarderen…..of acuut de drummer er uit kickt zoals ik me zeker in één geval kan voorstellen, en Eelco bekrachtigde met de woorden ‘die kan echt niet drummen’.

De avond verandert langzaam in een drankgelach, waarbij er sporadisch cola wordt gedronken, maar de Noren uiteindelijk de deur van hun bungalow niet meer kunnen vinden. Rond middennacht krijgt het geheel een extra feestelijke dimensie aangezien IJsland doormiddel van (ik vermoed) het volkslied, duidelijk maakt dat ze de komende dag hun onafhankelijkheid van Denemarken vieren. Er volgt een uitwisseling van het vieren van Onafhankelijkheidsdagen en Bevrijdingsdagen, waarbij de Duitsers er bekaaid af komen……en in dit licht maar weinig te vieren hebben. Grote afwezigen in de gezellige bonte mix van landen, muziek en bier zijn de Polen. Ze hebben zich opgesloten in hun donkere bungalow en verschijnen pas weer als iedereen verder zijn bed heeft gevonden…..maar ja ze maken dan ook een soort van New Wave.

SHOWCASE

De bands presenteerden zich gisteren kort aan elkaar. Fexet speelde drie energieke nummers, onderbroken door kort overleg, waarbij de anderen zich afvroegen of dit onderdeel van de show was en ik me afvroeg of dit het begin van het einde is. Fexet stelt me gerust…

MOE

Meestal mis ik de ochtendspits en ik weet nu weer waarom. Met een rugzak in een overvolle trein op het balkon, dat naast een gebrek aan zitplaatsen ook een gebrek aan ventilatie heeft, is geen pretje. Niet alleen in de trein is het druk. Ook heel veel Nederlanders blijken het land te willen verlaten en ik geef ze momenteel zeker geen ongelijk. Aanbeland bij de ‘bagage-drop off’ balie blijkt het woord iets simpelers te suggereren dan de rij doet vermoeden. En dan staan er in die rij voor ons niet eens muzikanten met ingewikkelde koffers. Kunnen de ontwerpers van flight cases geen koffers maken die in niets onderscheiden van de doorsnee toeristen bagage? Dit vermijd vragen, paniek en bijbetaling. Deze hobbel geslecht met enkele euro’s volgt de douane…..waar in ieder geval de set bekkens moeiteloos passeert. De broekriemen moeten af en met de huidige modetrend verwachte ik eigenlijk dat enkele heren van Fexet vervolgens met de broek op de schoenen de douane zouden passeren. Ze weten de broek echter ook zonder riem te laten afzakken, zonder dat deze afzakt…. Reizen blijkt toch vooral weer wachten en van wachten word je heel moe. Rond 15.30 uur liggen we uiteindelijk in het zwembad van een door zon overgoten plek in het niets te wachten tot de andere bands arriveren.

WESTERPOP

Westerpop maakt traditiegetrouw de Line up van het festival officieel bekend op 2e pinksterdag. Ik had in mijn enthousiasme op deze blog al eens gemeld dat The Dashwoods (DE) en Samaris (IS) meedoen aan het Stage Europe Network in Nederland en op het podium met dezelfde naam bij Westerpop staan. Deze blog werd echter door meer mensen gelezen dan ik voor mogelijk hield en vervolgens prijkten beide geheel onbekende jonge bands groots in het AD…de beide bands waren er in ieder geval content mee. Nu maar eens oud nieuws dan met de complete Line up van het Stage Europe Network podium op Westerpop: C4030 (Polen - freaky jazzpop), Samaris (IJsland - trip hop), Fexet (Den Haag - poppunk), The Strange (Frankrijk - blues / rock), Roufaida & Pluck (Rotterdam - singer songwriter), Memetics (Noorwegen - indie pop) en The Dashwoods (Duitsland - pop).

ps.zoek de verschillen en win een exclusief optreden

FEXET

Aangezien we vanaf woensdag een week met de jonge punkrockers van Fexet op stap zijn, leek me enige verdieping in de materie gewenst. Google leverde verschillende relaties op tussen Fexet en “chemically fexofenadine, a type of drug known as histamine receptor blockers” ofwel een middel tegen seizoengebonden allergieën. Alles wat enige relatie tot drugs heeft in welke vorm dan ook, doet het altijd goed in Frankrijk. Zo werd ik ooit louter om het feit dat Bob Marley uit mijn autospeakers kwam, van de weg geplukt en aan een grondige inspectie onderworpen. Dus dat belooft wat met de jonge heren die zich Fexet noemen. Gezegend met hooikoorts komt mij de aanwezigheid van Fexet zeker niet ongelegen. Een dosis van 60mg, tweemaal daags zou afdoende moeten zijn…..dat wordt dus flink veel rocken voor Fexet….als we tenminste door de douane komen?!

WANTED

Wij waren er klaar voor! We stonden in gedachten al met de (gitaar)koffers gepakt en het vliegticket in de hand in de vertrekhal van Schiphol. Een slechte schoolprestatie gevolgd door een telefoontje van hoger hand deed in één knal deze luchtballon uiteenspatten. Geen retourtje Frankrijk voor de 1e prijswinnaar van de High School Music Competition 2011.

De wonderschone liedjes van Roufaida & Pluck klonken me tijdens de finale van het Doe Maar, Dicht Maar festival afgelopen zaterdag meer melancholisch in de oren dan ooit. Hun bewerking van het gedicht ‘Daar boven’, als opdracht voor de finale van de HSMC, in ‘Wanted’ voelde toepasselijk.

Geen Roufaida & Pluck naar Frankrijk, maar wel op het Wantijfestival in Dordrecht en Kaderock in Den Haag zaterdag 11 juni aanstaande. Nu maar hopen dat het niet gaat regenen want er hebben vermoedelijk al genoeg tranen gevloeid, al was het alleen al bij onze Franse collega’s.