NOG MEER SENTIMENT

Na een uitvoerige brainstormsessie rollen er drie projecten uit die, zo hopen wij, aansluiten bij het Cultuurprogramma van de EU en waarvan weer menig bandje kan profiteren. Mijn gastheren hebben last van een beetje kerstmis stress, want er moet nog heel veel gebeuren voor kerstavond. Na een heerlijke maaltijd bij de familie Arve gaat ieder dan ook zijn eigen weegs en nestel ik me op mijn hotel kamer met een Noors biertje en beland ik al zappend in een film met Bruce Lee, mijn grote jeugd idool, naast Tarzan natuurlijk.

SENTIMENT

Ik ben even voor overleg in Noorwegen en beelden van de uitwisseling met de HSMC winnaar van 2010; Mitss & Kapthijn alhier met hun song bunad verschijnen spontaan. Ook een ouderwets kerstgevoel blijft niet uit bij deze kou en echte sneeuw. Met mijn gastheren beland ik ter afsluiting van deze dag op een kerstspecial met de Young Neils, die alles behalve jong zijn maar wel degelijk covers van Neil Young ten gehore brengen. Thuis ligt nog ergens het prachtige album The Bridge: A Tribute To Neil Young uit 1989 met eigenzinnige interpretaties van niet de minsten. Hier ben ik aangewezen op covers die het origineel zo dicht mogelijk proberen te benaderen en dit doen ze zeker niet slecht. Maar goede cover bands raken hoogstens je sentiment, maar nooit je hart. Het aanwezige publiek van mijn leeftijd en nog veel ouder maakt het blijkbaar niet uit. Mij wel...ik ga slapen.

LAATSTE BAND

We zwaaien de laatste bands uit, pakken de laatste spullen bij elkaar en vereffenen de rekening bij hostel ROOM. Ik wordt gematst, want ze houden maar 20 euro in op de borg die we hebben betaald. Altijd als iemand zegt me te matsen heb ik het gevoel genaaid te worden…gek he? Acht volle vuilniszaken, niet teruggebracht beddengoed en kots zijn hier de oorzaak van. Shit vergeten die kamers te inspecteren….kots? Onze directeur zag een beetje groen naar een paar minuten op de boot en verliet deze dan ook weer direct…toen het nog kon. Hij zal toch vervolgens niet de moeite hebben genomen om, in het op steenworp afstand gelegen hostel, een slaapzaaltje van de bands onder te kotsen. Of zou die kost er al meerdere dagen hebben gelegen…?. Ik wil het ook eigenlijk niet weten ook….

BOOT

Aan al het moois komt ooit weer een eind en wij vieren dit op een boot die hopelijk niet ten onder gaat. De Animathor legt aan bij de Veerstoep en in no time staat er een backline, een zanginstallatie en, niet onbelangrijk bij dit soort gelegenheden, uitgebreide catering. We hadden het wilde plan opgevat om maar liefst 12 bandjes achter elkaar te laten optreden in nog geen 3,5 uur tijd. Allereerst de 5 gemixte bands met hun deze week gecomponeerde nummer, gevolgd door de 7 originele bands. Onze stage manager in samenwerking met de presentatrice weten uiteindelijk het geheel te volbrengen en nog eens een goed half uur over te houden ook. De bands weten, ondanks dat ze op een superkleine plek staan en de drummer zo ongeveer tussen de koffiekopjes van de bar speelt, de volle boot met genodigden te overtuigen. De muziek tegen een wisselende achtergrond, met de skyline van Rotterdam en de haven, bij het rustig heen en weer deinen van de boot, is gewoon geweldig….ik krijg er af en toe gewoon kippenvel van. Enig sentiment is ook mijn niet vreemd naar zo’n intensieve week met leuke bands en een geweldig projectteam……

FEEDBACK

Terwijl de laatste gemixte band de studio in gaat, liggen de anderen nog lekker op één oor. Er staat Feedback op het middagmenu. Een aantal van de jonge muzikanten vraagt zich af waarom een muziekwinkel zich feedback noemt, aangezien dit iets is wat je als muzikant probeert te voorkomen. Bij aankomst is het alsof je kinderen los laat in een snoepwinkel…en is de naam direct geen issue meer. Te veel snoep is niet goed voor je tanden en te veel feedback zeker niet voor je oren. We hadden dan ook een instore workshop gehoorbescherming georganiseerd. Hoewel deze iets te lang was voor de spanningsboog van de toehoorders, aan het eind van een uitwisselingsproject, was het toch weer even schokkend als anders. Nadat de workshop host vroeg of iedereen het geluid had gehoord, vroeg ik me af welk geluid en daarmee concluderend dat de toon van 17Khz aan mijn gehoor is onttrokken. Vorig jaar moest ik een bril, binnenkort een gehoorapparaat gevolg door een kunstgebit….ik ben aan het aftakelen. De zanger van Fexet, die ongeveer half mijn leeftijd is, hoorde de toon ook niet, bij navraag bleek hij een bril te overwegen……dan doe ik het toch nog niet zo slecht hou ik mezelf maar voor. Jarenlang drummen en dan ook nog als geluidsman werken, kan natuurlijk ook niet zonder gevolgen blijven. Maar ik ben overtuigd en ga me op maat gemaakte oordopjes laten aanmeten…als het nog niet te laat is.

STUDIO

Vier gemixte bands zitten vandaag om en om in de studio om het, naar aanleiding van het thema, gemaakte nummer op te nemen. De uitdaging hierbij is om de opnameklus in twee uur te klaren. Het opnemen wordt afgewisseld met een fotoshoot, buttons en T-shirts maken, zodat de hele merchandise weer compleet is. Morgen nog met een gemixt bandje naar de studio en dan is het hele project muzikaal weer vastgelegd voor het nageslacht….met natuurlijk unieke nummers die bij het doorbreken van één van de originele bands, direct tot collectes item verworden. Wees er nu al bij en luister vrijdag al naar deze songs.....op www.stagenetwork.eu

ZONDAG

Na regen komt zonneschijn en wij zien er enorm naar uit…. Wanneer Roufaida & Pluck het Stadspodium betreden breekt de hemel open en zien we de zon stralen, zo zie je maar weer waar mooie liedjes toe kunnen leiden. Ondanks oververmoeidheid en schorre stemmen is het een erg mooi optreden dat gevolgd wordt door het tot nu toe beste optreden van Samaris. Er is geen enkel technisch probleem en dat is tot nu toe uitzonderlijk gebleken bij deze IJslandse band, hulde aan de geluid set en de geluidsman. C4030 had ik ingefluisterd een lazy sunday afternoon sausje over hun set te gieten en dit leverde een jazzy sound op. Tot voor kort stond er nog een paard, in de vorm van een sculptuur, vlak voor het podium. Vandaag was deze echter verdwenen, waardoor de uitdrukking voor een man en een paardenkop net niet opging. Druk was het echter zeker niet bij het Stadspodium midden in het centrum van Rotterdam. Iedereen was te druk met shoppen, denk ik…



’s Avonds presenteren IJsland en Frankrijk zich. De Fransen trakteren ons op Pastis en vertellen ons gepassioneerd over de Franse keuken. Wanneer de IJslanders iedereen voorzien van een stukje uitgeharde lava tijdens hun presentatie, is het eerste wat de Fransen vragen of je het kunt eten…. Die brokjes uitgeharde lava, blijken overigens niet zomaar geëxporteerd te mogen worden en het was dan ook even spannend of ze Nederland wel zouden halen. Het is wel te begrijpen, want anders zou er niets van IJsland overblijven..

WESTERPOP

Het evenement van de week waar de deelnemende bands van deze uitwisseling het meest naar uitzagen en dit is zeker niet onterecht. Hoewel je bij de hoeveelheid regen die gisteren op het Westerpop terrein neerstortte zou verwachten dat het hele evenement in het water zou vallen, weten de meeste bezoekers van geen wijken. Verscholen onder paraplu’s en poncho’s verzameld het publiek zich voor het Stage Europe Network Podium. Naast een show van 20 minuten was er nog een meet en greet met Kaizers Orchestra en speelde Samaris nog een aansprekende set bij het Blikopener Festival. Doorweekt en moe keren we busje voor busje terug naar het hostel. De busjes waren niet duur en wanneer er een busje strand naast de snelweg, weten we waarom. Het busje wordt een uur later weggesleept……maar het is wel droog.

DAGJE DORDRECHT

Een dagje Dordrecht, een dagje Popcentrale, waar weer intensief werd gewerkt in de gemixte bands aan de nieuwe song. De oefenruimtes zijn hier naamloos, dus dit was in ieder geval niet van invloed op het verloop. Rond lunchtijd waren de meeste bands klaar met hun nieuwe song en werd Dordrecht verkent. ’s Avonds konden de bands zich voor het eerst met een langere set aan elkaar, en aan het in kleine getalen gekomen publiek, presenteren. Hoewel Samaris startte in mono, was het met de geluidstechnici goed gesteld en volgde de rest in stereo. Zo’n Europese avond met jonge bands trekt wat vreemde vogels. Dit heeft niet zo zeer te maken met het Europese gehalte van de avond, maar dit schijnt vervlochten te zijn met de geschiedenis van Dordrecht, zo heb ik me laten vertellen. Hoewel ik met zo’n vreemde vogel nog een aardige pisbak conversatie had over de mooie ouderwetse badkamertegeltjes waar de wc in de Popcentrale mee gezegend is. In de tussentijd gaan de bands er enthousiast tegen aan met als gevolg dat er naast een bruisende show, wel wat stembanden beginnen te lijden aan het overmatig spelen gecombineerd met het al dan niet overmatig nuttigen van sigaretten, alcohol en alles behalve overmatige slaap. Het was vanochtend heerlijk stil, met zangers die corresponderen via briefjes en handgebaren om hun stem te sparen voor Westerpop…..

VRIJWILLIG

Vrijwilligerswerk is een hot thema in Europa, dus onze subsidieaanvraag bij Youth in Action scoorde extra goed door dit te verwerken in het programma, en dat is mooi meegenomen. Voor ons was het vooral van belang de jonge muzikanten te laten ervaren dat veel (culturele) activiteiten niet zouden bestaan zonder de inzet van vrijwilligers. Onder het huidige kabinet zal er straks zonder vrijwilligers nauwelijks meer iets te beleven vallen…..zo zal dit Europese netwerk, de High School Music Competition en de Popunie zelf ophouden te bestaan (dus teken nog even die petitie!). Afijn, de deelnemers van deze uitwisseling hebben een dagje meegedraaid als vrijwilliger in het Sophia Kinderziekenhuis, bij de voorbereidingen van het festival Blikopener en Westerpop beide in Delft, bij de Maatschappij voor Volksgeluk en er is een mini-Speaker gemaakt ten kantore van de Popunie. Bij het Sophia Kinderziekenhuis hebben ze gejamd met Ralf Mackenbach en kindertjes, bij Blikopener is er gewerkt aan het decor, bij de Maatschappij voor Volksgeluk zijn er t-shirts gemaakt er is een mooie mini-Speaker tot stand gekomen met een interview en recensies van alle deelnemende bands. Ze waren echt allemaal super enthousiast over hun dagje vrijwilligerswerk...
Aleen bij Westerpop was het……vooral heel veel wachten. Onze podiumsponsor had gevraagd om wat extra handjes, die extra vroeg het bed hadden verlaten en om 8.00 uur in de ochtend paraat stonden…..en toen niet nodig bleken. Andere klusjes kwamen maar moeizaam van de grond en de houding van niet lullen maar aanpakken gaf ze nou niet echt het gevoel van ja…leuk! Uiteindelijk hebben ze in de middag nog een aantal uren programmakrantjes uit het Delftse huis-aan-huis blad gehaald, waar ik me tegen het eind bij aansluit om de klus te klaren om huiswaarts te kunnen keren. Gelukkig stonden ze zelf in die programmakranten en hield dit ze gemotiveerd…..maar ja vrijwilligerswerk is dus niet altijd even leuk.

AVONDEN

In de avond zijn de landen presentaties, waarbij de clichés worden vermeden en mooie akoestische versies van thema gerelateerde nummers worden gespeeld. Ook heeft ieder band de opdracht gekregen een nummer van een andere deelnemende band te coveren.... en dit levert wonderschone vondsten op. Zoals de Poolse band C4030 die een nummer van Fexet coverde. Fexet zelf coverde mooi het Franse The Srange, maar kon het niet nalaten bloembollen, molens en natuurlijk wiet de revu te laten passeren tijdens hun presentatie. Tja, waar het hart vol van is stroomt de mond van over.....

DOOD

In oefenruimte SPOD dragen de verschillende oefenruimtes namen als dansen, geld, wereldleed, dood, seks en liefde. Ik vroeg mij af of dit van enige invloed zou zijn op de muziek van de gemixte bands. Romu, de Franse organisator kon mij verzekeren dat in de oefenruimte met de naam seks, de muziek die daar aan het ontstaan was verre van sensueel was. De oefenruimte met de naam dood, daar en tegen was van grote invloed op de muzikanten die maar tot niets leken te kunnen komen… Na 5 uur inspiratieloos samen spelen is deze groep dood verklaard en ingedeeld bij wereldleed om de overgang niet al te groot te maken.

MAAR…..

Het was een boeiende avond in de Exit met korte presentaties van alle deelnemende bands gevolgd door een jamsessie. De jamsessie kwam wat moeizaam op gang, door een plotselinge opkomst van podiumvrees. Maar na enkele biertjes ging het al veel beter en liep het bijna als vanzelf. Finale van de avond was het formeren van nieuwe gemixte bands, met de haast gebruikelijke smekende ogen om toch met dat andere bandlid van het eigen land samen te mogen blijven…..maar het is weer gelukt om zes nieuwe bandjes te vormen die vast weer verrassende nieuwe nummers gaan maken. Er wordt momenteel hard geoefend in de oefenruimte van SPOD in Delft en er vliegen me nog geen gitaren of drumstokken om de oren, dus dat gaat wel wat worden…

EXIT TO HELL

Na een ochtend in het teken van de onderlinge kennismaking, stond in de middag de kennismaking met de stad Rotterdam centraal en vormde de avond het sluitstuk met de muzikale presentatie van de bands. Als kantoororganisatie maken we voor de uitvoering van projecten altijd gebruik van de gastvrijheid en kennis van podia, oefenruimtes en bijvoorbeeld festivals. Zoals nu bij de Exit, een prima locatie voor een groep van zo’n veertig mensen en in het bezit van een eigen backline, wat ook niet onbelangrijk is bij een muzikale presentatie. Ook met de gastvrijheid zit het wel goed, alleen de kennis van de beide geluidsmannen neig ik toch wat in twijfel te trekken. Nu wil ik bij de een nog niet direct zijn technische vaardigheden betwijfelen, maar er zou op sociaal vlak toch zeker nog het een en ander te winnen zijn. De (hulp) geluidsman ontbeerde het echter aan beide en ik waan me plotseling in de horror film ‘exit to hell’. Het is vast en zeker allemaal goed bedoeld, met hart voor de zaak….en zo. Als ex-geluidsman ben ik net zo’n typ dat maar tot twee kan tellen (one-two-check) en denkt dat de tent van hem is. Maar ik ben dan ook ex-geluidsman. Maar….

BINGO!

Ja…..alle bands zijn gearriveerd, maar of dit nu een goede nachtrust heeft opgeleverd?! Hoogtepunt was gisteren toch zeker de bingo die gehost werd door Dave von Raven, met fijne easy tune intermezzo’s op zijn meegebrachte retro grammofoon set. Terwijl alle organisatoren in de loop van de avond langzaam hun bed opzochten, verdwenen de bands richting binnenstad....en zo hoort het ook. Vanochtend was iedereen op tijd op om te vertrekken...en zo hoort het ook, maar het komt vaak maar zelden voor...

KLAAR VOOR DE START

Op maandag arriveren er jonge bands uit IJsland, Noorwegen, Frankrijk, Polen en Letland die samen met de Nederlandse band Fexet en singer songwriterduo Roufaida & Pluck een week samen nieuwe nummers gaan maken en opnemen, gaan optreden, een dag vrijwilligerswerk doen en vooral veel plezier maken….als het tenminste goed is! De afgelopen weken is de Duitse deelnemende band zo vaak gewisseld…. en uiteindelijk afgevallen en ingewisseld voor een jonge band uit Letland, dat ik iedere keer vol spanning mijn e-mailbox open. Als iedereen daadwerkelijk maandag in hostel ROOM gearriveerd is kan ik eindelijk weer rustig slapen…..of misschien toch niet met zo’n week voor de boeg. Kom zelf zien wie er wel of niet gearriveerd zijn op vrijdag 26 augustus in de Popcentrale in Dordrecht, zaterdag 27 augustus op Westerpop in Delft of zondag 28 augustus op het Stadspodium in Rotterdam.

Stage Europe Network

TOUREN

De café-eigenaar is gisternacht verlost van zijn bier en de heren van Fexet hebben deze ochtend wat moeite met het wakker worden. De drummer vertoont zich met een rode neus, die niet het gevolg was van een gevecht met de zangeres van The Dashwoods, maar meneer was gestruikeld…..tja!? We nemen afscheid van de Noren, de enige band die wakker lijkt te zijn en gaan huiswaarts. In het tourbusje is het stil en er wordt er rustig verder geslapen. Deze keer neem ik geen verkeerde afslag richting crematorium, maar richting de MC Donalds. Voor een vegetariër is er niet veel onderscheid tussen beiden, maar de anderen zien het toch vooral als het paradijs. Vele suikers later vervolgen we onze weg en arriveren we rond half vijf in Delft.

Ons tripje naar De Breminale geeft een goede impressie van het muzikantenleven; veel in een tourbusje zitten, wachten voor de soundceck, soundcheck, wachten voor het optreden, optreden, (bier)drinken, laat naar bed, brak wakker worden en terug in het tourbusje…yeah!

DIS

Het Duitse The Daswoods sloten gisteren af op het Stage Europe Network podium bij de Breminale. Persoonlijk vind ik hun muziek niet onaardig, inmiddels kan ik dit niet meer van de band zelf zeggen. In Frankrijk presenteerde de band zich al als zeurend en twijfelend over hun acte de préséance in Nederland en dit was ook weer de houding in Bremen. Mijn houding is er vooral een van ‘graag of niet’ dus voor de band zijn uiteindelijke beslissing nam, was ik er al helemaal klaar mee. Ik denk dat er voor deze band geen lang leven is weggelegd, dus vooruitlopend daarop: The Dashwoods zijn uit elkaar en worden tijdens Westerpop vervangen door….. Ik heb nog een cd van de band meegenomen voor die speciale momenten dat ik zin heb om me te ergeren.

WAKKER

Fexet ontwaakt op het eerste gezicht fris en monter…. tenslotte moet er vandaag worden gespeeld. Het grootste deel van de dag bestaat dan ook uit wachten, soundcheck en over het festival terrein slenteren. Tegen de tijd dat de eerste band het podium betreed zijn we zo gaar van het niets doen, dat we ieder moment in slaap kunnen vallen. Ook het Franse Hangover Dose weet ons niet geheel uit deze slaapmodes te wekken. Gelukkig is daar Fexet; die koffie, cola en redbull geheel overbodig maken….we zijn weer helemaal wakker! Het optreden slaat aan bij het publiek en ze zetten een goed opgebouwde show neer….ik zou me zo een trotse ouder kunnen voelen.

Na de show biedt een kroegeigenaar ze een kart bier aan, te nuttigen in zijn kroeg . Als ik de jonge garde van Fexet in amicaal gesprek zie met een aangeschoten dame, vraag ik me af hoe het eigenlijk zit met seks onder de 16? Maar dat zoek ik nog wel een keer uit…voor een volgende trip.

DESTRUCTIE

De reis richting Bremen belande rond Utrecht in een file, die we via een kleine omweg door natuurschoon wisten te omzeilen. Ik verwissel per ongeluk de oprit terug naar de snelweg, met die naar het crematorium, waardoor we op de Dodenweg belanden… iedereen die bijgelovig is, stapt nu uit…. Naast een file, was een roekeloze motorijder in Duitsland de enige onderbreking in de reis. Terwijl we de motorrijder nog van alles toewensten voor zijn roekeloos rijgedrag, zagen we de motorijder en passagier even later gelanceerd in de berm en de motor verderop dwars over de rijbaan. Het werd even stil in de bus...

Tijdens de barbecue bleek er ook een vegetarische variant van de bratwurst te bestaan! Maar de barbecue was vooral een weerzien met de Noorse band Anthony Hope, de Duitse bands The Daswoods en Fucking in Champagne. Nieuw was de Franse band Hangover Dose, die een beetje sip keken aangezien hun bagage en dus instrumenten nog niet waren gearriveerd….en tenslotte kwamen ze hier om te spelen...

Na het feestelijk avondmaal gaat ieder zijn weegs. Ik weet Noortje en Megin nog even van hun in- hostel rummikub plan af te houden met het vooruitzicht van een optreden van de One Man Destruction Show. Dat klinkt toch meer rock ’n roll dan een potje rummikub? Gezien de kratten bier die er door het hostel circuleren, werken de meeste muzikanten intussen al gestaag aan hun eigen one man destruction show. De act zelf was alles wat we er niet van verwachtten en ik vroeg me af of het niet spannender zou zijn om te gaan rummikuppen...

BRATWURST UND BIER

Morgenvroeg vertrekken we per busje richting Bremen. Fexet komt hier samen met een aantal andere bands uit het Stage Europe Network, waar ze zullen spelen op de Breminale. Aangezien ik deels ga chauffeuren zal ik het bier maar achterwegen laten en als vegetariër loopt het water me ook niet in de mond bij bratwurst. De hoogtepunten van Duitsland zullen me dus helaas ontgaan. Ik kan dan in ieder geval solidair zijn met een deel van de band, die nog geen alcohol mag en de enkeling die geen vlees wil. Gelukkig worden de smaakpupillen ruimschoots gecompenseerd met dit stukje Duitse trots voor de oren…. ‘bratwurst und bier’……

FEXET CLASS EUROCK

PETITIE

Na een weekje zon in een temperatuur van rond de 30 graden is het weer even wennen op het kantoor van de Popunie. Ik draai de EP van Fexet om de overgang te verzachten. Mijn mailbox is gevuld met allerlei petities die getekend moeten worden van instellingen die dankzij het kabinetsbeleid ten onder dreigen te gaan. Ook de Popunie zelf is ten prooi gevallen aan de momenteel heersende domheid en dreigt te verdwijnen. Als initiator van het Stage Euope Network heeft de Popunie jonge bands als The Death Letters, Starcatcher, Mitss & Kapthijn, Hunting the Robot en Fexet de mogelijkheid geboden om met andere jonge bands uit Europa samen te werken en op te treden. Bied ook toekomstige jonge bands deze unieke ervaring en teken dan ook deze petitie:BEHOUD DE POPUNIE

TERUG

In tegenstelling tot de andere landen, die of midden in de nacht of vroeg in de ochtend hun vlucht terug moesten halen, kon Fexet lekker uitslapen en een beetje bijkomen van gisterenavond. Rond drie uur ‘s middags verlaten we als laatsten en helemaal uitgerust het bungalowpark op weg naar huis. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een geweldige week was met een geweldige band….over twee weken naar Bremen.

CLASS EUROCK

Mooi weer, goede sfeer en te gekke bands maakten CLASS EUROCK tot een waardige afsluiter van deze week in Frankrijk. De Poolse band Lovers in Uniforms trapte af met hun new wave achtige kapsels en muziek, met teksten in de lijn van My cemetary girl. Voor mij klonk het een beetje gedateerd, maar ik ben dan ook een oude lul. De band had meer haarcosmetica bij zich dan de begeleidster, die bij hun de föhn ging lenen. Misschien nog iets minder met de handen in het haar en meer aan de instrumenten… Hoewel ze Polen tijdens de internationale avond presenteerden als het land van dieven, is er deze week misschien alleen een hart gestolen…. Onze trots Fexet volgde met de meest energieke show, pakkende uptempo nummers en de jongste muzikanten van het festival. Het was gelukkig een optreden van 25 minuten, want ik zag dit zanger Rogier, na een week als dit, niet veel langer volhouden. Het IJslandse Samaris volgde met een breekbare combinatie van een ijzingwekkende stem en computer gestuurde triphop aangevuld met een klarinet. De zang was om onverklaarbare reden niet te horen, waardoor hun optreden niet uit de verf kwam. Wie dicht bij het podium stond kon toch nog kippenvel oplopen. De muzikanten van de Noorse band Anthony Hope gaan al iets langer mee en dat hoor je in de sound die staat als een huis. Pakkende poppie nummers met hit potentie. The Dashwoods sloten de rij Europese bandjes af en spelen in de lijn van de Noren, alleen missen ze dan nog de extra oefening en ervaring waardoor het nog net iets minder overtuigend overkomt. De zangeres van The Dashwoods had een nummer voor deze gelegenheid speciaal in het Frans vertaald en dat is natuurlijk wel uiterst sympathiek. We hebben nog gekeken naar de jonge Franse band The Strange die in augustus naar Nederland komen en hier een goede indruk zullen gaan achterlaten.

In de tussentijd was het in de backstage van het festival een gezellige boel en vierden de bands hun optreden of in het geval van Samaris de tegenvaller. De backstage was gezegend met een goede catering en er kon weer eens genoten worden van het eten. De gitarist van Fexet greep dit aan om na een teveel aan CLASS EUROCK (en bier) en te weinig aan slaap, dit eten er binnen no time weer uit te werken…..en zo voelde hij zich waarschijnlijk weer ongeveer zoals hij deze week ook gestart was.

LAATSTE DAG

Gisterenavond eindigde met clipopnames van de gemixte bandjes op hun opgenomen song. Nu is de laatste dag aangebroken, waar de bands het meest naar hebben uitgezien. Niet omdat iedereen graag naar huis wil, maar omdat ze eindelijk kunnen spelen op het festival. Een advies van de organisatie om deze dag uitgerust te beginnen weerhield een groepje IJslanders en Polen niet om tot diep in de nacht en ochtend in het bos muziek te maken. Wellicht is dit hun manier om tot rust te komen…..

DRUMMER

De dag voor de grote dag van het festival, waarop de nieuwe nummers van de gemixte groepjes worden opgenomen en de bungalow-oefenruimtes zijn omgetoverd tot bungalow-studio’s. Eelco heeft vannacht lopen slaapwandelen en daarbij de bekkens van Olivier omgegooid. Zelf heeft hem dit allerminst gewekt en ook Olivier heeft dit blijkbaar verwerkt in zijn droom over het komende optreden. De resterende twee leden van de band zaten echter rechtop in bed. Ik vraag me af of dit de onbewuste afrekening van Eelco met de Franse drummer is of dat hij stiekem liever wil drummen dan bas spelen bij Fexet?

ROCK `n ROLL

Een gesprek over ‘seks, drugs en rock ’n roll’ werkt verhelderend en voorlopig zal er in ieder geval één item, uit de heilige drie-eenheid, achterwegen blijven. Aangezien op tijd opstaan niet in het rijtje stond, liep de wekker niet af vanochtend en verving ik deze eenmalig… hoop ik.

De rest van de dag bestond uit oefenen, een duik in het zwembad, zonnen, lunchen, oefenen, een duik in het zwembad, zonnen, diner en de presentaties van de Polen en Fransen. Toch helemaal niet verkeerd zo’n dagje… jammer van toch dan eindelijk dat spiegelei…

TON

Iedere avond presenteren twee landen zich zelf. Deze avond is het de beurt aan Fexet, die in vogelvlucht door de Nederlandse muziek scène stappen en daarna stilstaan bij de Nederlandse cultuur. Bij gebrek aan voorbereiding en internet hier, hebben de heren een aantal fraaie schetsjes gemaakt van molens, klompen, een joint, Sinterklaas, tulpen en prostituees. Deze laatste schets wil ik jullie zeker niet onthouden. Wellicht zijn de schetsjes nog iets voor het kantoor van de partij Trots op Nederland……

CASSIS

Een dagje op het strand in Cassis om een beetje bij te komen….. Juist vandaag laat de zon het grotendeels afweten en begint pas echt door te breken op het moment dat we weer huiswaarts moeten. De kok weet ons thuis onverwachts te verrassen met een ei in de vorm van een quiche, die uitermate goed smaakt. Ik wed dat hij stiekem deze blog volgt….

SPIEGELEI

Gisteren was als eergisteren alleen was iedereen net even iets vermoeider. Opnieuw een ochtend met masterclasses, gevolgd door het werken aan een nieuw nummer in de gemixte bands. Het geluid van de gemixte nieuwe Europese bands begint steeds beter te klinken, ondanks of dankzij de nodige misverstanden in de communicatie. Het klinkt in sommige gevallen zelfs beter dan de eigen bands van de afzonderlijk deelnemende jonge muzikanten. Als dit geen mooie metafoor is voor de Europese eenwording, dan weet ik het ook niet meer…

Tijdens uitwisselingsprojecten als dit wordt er altijd geklaagd over het eten en ik draag hier dan ook graag mijn steentje aan bij. Het avondeten geeft een totaal nieuwe kijk op de Franse keuken, waarvan ik dacht dat deze in hoog aanzien stond. De maaltijden zijn zeker geen feest voor de smaak, vullen doet het echter wel. Voor vegetariërs begint en eindigt de creativiteit van de kok bij een ei, maar dan wel iedere dag in een andere verschijningsvorm. Vandaag wordt het vast een spiegelei…

MASTERCLASSES

Sam blijft op bed, na een te veel aan Pinkpop en te weinig aan slaap. De rest van de band begint na een curieus Frans ontbijt, bestaande uit koffie of thee met cake aan de masterclasses. In het vakantiepark zijn een aantal bungalows getransformeerd tot oefenruimtes. De masterclasses worden wisselend gewaardeerd, mede door de uiteenlopende kwaliteiten van de deelnemende muzikanten. Dit speelt ook in de vier nieuwe Europese bands die in de middag geformeerd worden en waarmee een nieuwe song moet worden gemaakt, die opgenomen zal worden. Zeker is dat menig deelnemende muzikant hierna des te meer zijn of haar eigen band gaat waarderen…..of acuut de drummer er uit kickt zoals ik me zeker in één geval kan voorstellen, en Eelco bekrachtigde met de woorden ‘die kan echt niet drummen’.

De avond verandert langzaam in een drankgelach, waarbij er sporadisch cola wordt gedronken, maar de Noren uiteindelijk de deur van hun bungalow niet meer kunnen vinden. Rond middennacht krijgt het geheel een extra feestelijke dimensie aangezien IJsland doormiddel van (ik vermoed) het volkslied, duidelijk maakt dat ze de komende dag hun onafhankelijkheid van Denemarken vieren. Er volgt een uitwisseling van het vieren van Onafhankelijkheidsdagen en Bevrijdingsdagen, waarbij de Duitsers er bekaaid af komen……en in dit licht maar weinig te vieren hebben. Grote afwezigen in de gezellige bonte mix van landen, muziek en bier zijn de Polen. Ze hebben zich opgesloten in hun donkere bungalow en verschijnen pas weer als iedereen verder zijn bed heeft gevonden…..maar ja ze maken dan ook een soort van New Wave.

SHOWCASE

De bands presenteerden zich gisteren kort aan elkaar. Fexet speelde drie energieke nummers, onderbroken door kort overleg, waarbij de anderen zich afvroegen of dit onderdeel van de show was en ik me afvroeg of dit het begin van het einde is. Fexet stelt me gerust…

MOE

Meestal mis ik de ochtendspits en ik weet nu weer waarom. Met een rugzak in een overvolle trein op het balkon, dat naast een gebrek aan zitplaatsen ook een gebrek aan ventilatie heeft, is geen pretje. Niet alleen in de trein is het druk. Ook heel veel Nederlanders blijken het land te willen verlaten en ik geef ze momenteel zeker geen ongelijk. Aanbeland bij de ‘bagage-drop off’ balie blijkt het woord iets simpelers te suggereren dan de rij doet vermoeden. En dan staan er in die rij voor ons niet eens muzikanten met ingewikkelde koffers. Kunnen de ontwerpers van flight cases geen koffers maken die in niets onderscheiden van de doorsnee toeristen bagage? Dit vermijd vragen, paniek en bijbetaling. Deze hobbel geslecht met enkele euro’s volgt de douane…..waar in ieder geval de set bekkens moeiteloos passeert. De broekriemen moeten af en met de huidige modetrend verwachte ik eigenlijk dat enkele heren van Fexet vervolgens met de broek op de schoenen de douane zouden passeren. Ze weten de broek echter ook zonder riem te laten afzakken, zonder dat deze afzakt…. Reizen blijkt toch vooral weer wachten en van wachten word je heel moe. Rond 15.30 uur liggen we uiteindelijk in het zwembad van een door zon overgoten plek in het niets te wachten tot de andere bands arriveren.

WESTERPOP

Westerpop maakt traditiegetrouw de Line up van het festival officieel bekend op 2e pinksterdag. Ik had in mijn enthousiasme op deze blog al eens gemeld dat The Dashwoods (DE) en Samaris (IS) meedoen aan het Stage Europe Network in Nederland en op het podium met dezelfde naam bij Westerpop staan. Deze blog werd echter door meer mensen gelezen dan ik voor mogelijk hield en vervolgens prijkten beide geheel onbekende jonge bands groots in het AD…de beide bands waren er in ieder geval content mee. Nu maar eens oud nieuws dan met de complete Line up van het Stage Europe Network podium op Westerpop: C4030 (Polen - freaky jazzpop), Samaris (IJsland - trip hop), Fexet (Den Haag - poppunk), The Strange (Frankrijk - blues / rock), Roufaida & Pluck (Rotterdam - singer songwriter), Memetics (Noorwegen - indie pop) en The Dashwoods (Duitsland - pop).

ps.zoek de verschillen en win een exclusief optreden

FEXET

Aangezien we vanaf woensdag een week met de jonge punkrockers van Fexet op stap zijn, leek me enige verdieping in de materie gewenst. Google leverde verschillende relaties op tussen Fexet en “chemically fexofenadine, a type of drug known as histamine receptor blockers” ofwel een middel tegen seizoengebonden allergieën. Alles wat enige relatie tot drugs heeft in welke vorm dan ook, doet het altijd goed in Frankrijk. Zo werd ik ooit louter om het feit dat Bob Marley uit mijn autospeakers kwam, van de weg geplukt en aan een grondige inspectie onderworpen. Dus dat belooft wat met de jonge heren die zich Fexet noemen. Gezegend met hooikoorts komt mij de aanwezigheid van Fexet zeker niet ongelegen. Een dosis van 60mg, tweemaal daags zou afdoende moeten zijn…..dat wordt dus flink veel rocken voor Fexet….als we tenminste door de douane komen?!

WANTED

Wij waren er klaar voor! We stonden in gedachten al met de (gitaar)koffers gepakt en het vliegticket in de hand in de vertrekhal van Schiphol. Een slechte schoolprestatie gevolgd door een telefoontje van hoger hand deed in één knal deze luchtballon uiteenspatten. Geen retourtje Frankrijk voor de 1e prijswinnaar van de High School Music Competition 2011.

De wonderschone liedjes van Roufaida & Pluck klonken me tijdens de finale van het Doe Maar, Dicht Maar festival afgelopen zaterdag meer melancholisch in de oren dan ooit. Hun bewerking van het gedicht ‘Daar boven’, als opdracht voor de finale van de HSMC, in ‘Wanted’ voelde toepasselijk.

Geen Roufaida & Pluck naar Frankrijk, maar wel op het Wantijfestival in Dordrecht en Kaderock in Den Haag zaterdag 11 juni aanstaande. Nu maar hopen dat het niet gaat regenen want er hebben vermoedelijk al genoeg tranen gevloeid, al was het alleen al bij onze Franse collega’s.

VIVE LA FRANCE

De finale van de High School Music Competition staat voor de deur en na zondag weten wie er als onderdeel van het prijzenpakket richting Frankrijk gaat. Het Stage Europe Network bruist inmiddels weer van de activiteit en de voorbereidingen voor de uitwisselingsprojecten zijn in volle gang. De winnaar van de Duitse competitie is bekend en het zijn The Dashwoods en ook de IJslandse organisatie heeft een winnaar, te weten Samaris. Deze editie van het Stage Europe Network zullen er projecten plaatsvinden in Frankrijk, Duitsland, Nederland en mogelijk Polen. Bovengenoemde bands zullen te zien zijn in Nederland in de week van 22 t/m 31 augustus. Ik probeer me intussen enkele woorden Frans eigen te maken….al vrees ik dat dit een hopeloze zaak wordt. We moesten maar eens een partner in Spanje zoeken, want dat versta ik tenminste nog een beetje….