maandag 8 oktober 2012
WE ZIJN WEER THUIS
Na een korte of nog kortere nachtrust verzamelen we om 10.15 uur in de lobby van het hotel voor vertrek. Er zijn altijd mensen die dit tot een spannend moment weten te maken en er domweg niet zijn op het herhaaldelijk en duidelijk afgesproken moment. Op de mobiel wordt niet gereageerd en op de deur bonzen helpt ook al niet. Terwijl ik met de Noorse organisatie al in onderhandeling ben over het hier houden van een jonge muzikant van Nederlandse origine, komt er een slaperige drummer met nog een verse kussenafdruk op zijn gezicht aan wandelen. De trein zouden we niet missen, hij zijn ontbijt wel. Op het vliegveld is dit keer geen staking, zoals de laatste keer met Fexet en loopt alles soepel. Terwijl op de heenweg het keyboard door de KLM te groot werd bevonden en er 75,- extra moest worden betaald, schijnt dit voor de KLM in Noorwegen geen enkel probleem te zijn. Op zich hoor je mij hier natuurlijk niet over klagen….maar vreemd is het wel! Er wordt weer een pilletje tegen vliegangst geslikt en we zijn ready for take-off. Net als bij de Kreatones naar Frankrijk, blijkt het pilletje op de terugreis een veel grotere impact te hebben en bij aankomst op Schiphol nog verre van uitgewerkt. De 15 jarige Démira loopt dan ook zo stoned als een garnaal richting het ontvangstcomité bestaande uit familie……. Ik haast me om uit te leggen dat dit niet het gevolg is van een week Noorwegen, maar slecht van een ‘onschuldig’ pilletje tegen vliegangst.
zondag 7 oktober 2012
LAATSTE DAG ALWEER
Alweer de laatste dag
voordat we vertrekken. De laatste twee gemixte bands gaan de studio in, de
laatste Noorse inkopen worden gedaan en er wordt voor de laatste keer deze week
opgetreden. Maar voor het zover is bezoeken we opnieuw het Streets of Fire
festival en belanden we in een breakdance battle, waar tijdens de finale Afrika
Bambaataa een dj-set verzorgt. De pionier van de hiphop is er niet jonger op
geworden en zijn show niet dynamischer, ik overweeg dan ook hem maar direct te
boeken voor RolatorRock. Dezelfde avond
zou hij nog een live set doen, ik kijk er naar uit. In de tussentijd spelen
alle bands een set van 20 minuten in G60. Bij gebrek aan, beland ik achter de
lichttafel en de laatste keer dat ik hier achter stond was deze nog niet digitaal…..dus
het is even zoeken naar de juiste lichtknop. Het geheel mond uit in een leuk
afscheidsconcert met veel bedankjes en tot ziensjes. Na afloop dan nog even met z’n allen naar de
show van Afrika Bambaataa, die helaas weer een dj-set ten gehore brengt, die
zeker charme heeft door zijn van soul en funk doorspekte hiphop, maar niet is
wat ik en anderen hadden verwacht. De zaal loopt langzaam leeg en wij keren
terug naar de lobby van het hotel, zwaaien de Fransen uit om 3 uur ’s nachts en
gaan al dan niet richting ons bed.
Voor de liefhebber en
de niet kenner hier Leftfield; Africa Bambaataa
zaterdag 6 oktober 2012
MIXED
vrijdag 5 oktober 2012
STREETS OF FIRE
Het leek gisteren zo’n
rustige dag te worden, maar voor ik het ontbijt bereikt had in een nabijgelegen
gebouw, ging het brandalarm al af van het oefenruimte complex, en vond ik Close
Up buiten op straat wachtend. Terwijl de gemixte bands verder aan hun bio en
song sleutelde had Close Up een deel van de dag gereserveerd voor de opnames
van hun clip en dat begon dus al vroeg in de ochtend met het slepen van
apparatuur uit de oefenruimtes, althans zodra het sein veilig werd gegeven. De band begaf zich vervolgens met alle
apparatuur richting het dak van een nabijgelegen pand, waar de grootse spanning
de dreigende wolken opleverde. In de avond belanden we bij een open mic van het
Streets of Fire festival, waar ons programma een beetje kunstmatig mee verbonden lijkt te (moeten) zijn. Het
betreft een festival rond Urban Culture met hiphop, breakdance en graffiti…..
op zich had ik dan nog wel wat beter aansluitende acts kunnen overvliegen. De opruiende naam van het festival, strookt
overigens in het geheel niet met het lieftallige publiek wat aanwezig is in het
rook- en alcoholvrije zaaltje. Misschien moet je in een dorpse setting als
Drammen ook geen festival rond Urban Culture willen organiseren? Na de open mic
stroomt het zaaltje leeg en brengen de gemixte bands hun nieuwe song ten
gehore. Ook dit keer zijn een deel van de songs echt spannender dan het
materiaal van een aantal oorspronkelijke bands. Het is laat als we het zaaltje
verlaten en teruggekomen in het hotel.
Gelukkig zijn er twee heren van Close Up die nog net voor het slapen
gaan weten te melden dat ze hun jas kwijt zijn en dus een
identiteitskaart….anders was het toch nog een hele rustige dag geworden.
Vroeg in de ochtend
blijken de jassen getraceerd en begeef ik mij naar het ontbijt. Ik heb net een
hap van mijn muesli genomen als het brandalarm af gaat en ik binnen no time
weer op straat sta. Zouden die brandoefeningen soms een onderdeel van het
Streets of Fire festival zijn……
donderdag 4 oktober 2012
REGENACHTIGE DAG
Een regenachtige vrije
ochtend voor de bands en ik verwacht dan ook alleen te verschijnen op het
verlate ontbijt van 10.00 uur, maar niets is minder waar. Voor Close Up is het
ontbijt de start voor overleg met Tom Atle Bordevik die een clip met ze gaat maken
hier in Drammen, nog als onderdeel van het prijzenpakket van de High School
Music Competition. Ze regelen een suite
in het hotel voor de eerste opnames. Tegen de lunch zie ik overal in het hotel
veertjes liggen, die terug te leiden zijn naar die bewuste suite. De clipmaker
schuift even later voorbij met een stofzuiger…..ik begin al een beetje een
beeld te vormen van de clip en de staat waarin de hotelkamer zich bevindt.
De middag wordt doorgebracht in de gemixte bands en afgesloten met een workshop facebook, die ik bij naderinzien ook had kunnen geven, wat zoveel betekend als dat er niets nieuws verteld werd. De ingeplande goeroe op dit gebied, was op het laatste moment toch niet beschikbaar en vervangen voor…tja.
Ik ben inmiddels al met redelijk wat jonge muzikanten op pad geweest, maar dit is de eerste keer dat ik ze in de avonduren studerend aantref. Althans zo lijkt het….
De middag wordt doorgebracht in de gemixte bands en afgesloten met een workshop facebook, die ik bij naderinzien ook had kunnen geven, wat zoveel betekend als dat er niets nieuws verteld werd. De ingeplande goeroe op dit gebied, was op het laatste moment toch niet beschikbaar en vervangen voor…tja.
Ik ben inmiddels al met redelijk wat jonge muzikanten op pad geweest, maar dit is de eerste keer dat ik ze in de avonduren studerend aantref. Althans zo lijkt het….
woensdag 3 oktober 2012
ANYPLACE ANYWHERE ANYTIME
Zoals altijd bij
uitwisselingsprojecten moeten de landen zich presenteren, wat meestal uitmond
in een aaneenschakeling van clichés. De
Noren hadden hier een draai aan gegeven door de opdracht te verstrekken dat niet
het eigen land, maar dat van een andere band gepresenteerd moest worden.
Vanzelfsprekend zorgt dit niet voor minder clichés, slechts voor andere. Close Up en
Démira waren
hier enthousiast mee aan de slag gegaan. Een halve week voor de uitwisseling
wordt er door de Noren besloten om het toch anders te doen en wordt iedereen
weer verwacht zijn eigen land te presenteren…. ik besluit het te laten zoals
het is met als gevolg een fijne cover van de cover van het nummer Irgendwie, irgendwo, irgendwann van Nena
door Close Up en Démira, enkele opmerkingen over het Octoberfest en die
Mannschaft, geserveerd met drop en stroopwafels….die prima samen blijken te gaan.
dinsdag 2 oktober 2012
BUDDY's
Gisteren
zijn alle muzikanten opgedeeld in nieuwe land-gemixte-bands en begonnen met het
maken van een nieuwe song, die aan het eind van de week wordt opgenomen in de
studio en live ten uitvoering wordt gebracht. Maar uiteindelijk spelen ze toch
allemaal het liefst hun eigen set op een buitenlands podium en dat kon
gisterenavond in Buddy’s; een lokaal muziekcafé. Close Up heeft al de hele dag
een issue met de adapter van het keyboard en op het podium blijkt deze plots te
ontbreken. Een op de spot geregelde adapter begeeft het vervolgens…het moet
blijkbaar een optreden worden zonder keyboard…en dat verliep uiteindelijk prima
en de jongens laten een goede indruk achter. Démira brengt
mij, na het kerk evenement, weer geestelijk in evenwicht met haar luchtig verpakte
liedjes over moord en doodslag. Kortom…een leuke avond waarop iedereen even van
zich kon laten horen en een indruk kon
krijgen van alle andere aanwezige jonge muzikanten. Nu weer lekker verder in de gemixte bands....
maandag 1 oktober 2012
SACRED MUSIC FESTIVAL
Ongewild beland ik de laatste tijd in kerken. Zo had ik afgelopen week een Kunstbende
vergadering in een kerkgebouw in Utrecht en werd gisteren de geplande film This
is Spinal Tap ingewisseld voor het slotoptreden van het Sacred Music Festival,
dat plaatsvond in….een kerk. Hoewel die activiteiten niet direct religieus van
aard zijn, sijpelt er altijd toch iets van door. Zo werd ik in Utrecht op het
toilet geconfronteerd met de slogan Ik denk dus ik geloof, waar ik even over na
moest denken maar het toch niet geloof. En nu dan hier in Noorwegen, waar een
keur aan spirituele / religieuze acts uit alle werelddelen voorbijtrekt met
tussendoor boodschappen over vrede, respect, het licht in je hart….en ja dan toch God. Hoewel
de vreemdheid in de muziek me wel aansprak, bleef de boodschap toch een beetje
wringen. Na een dag reizen was het
eigenlijk toch meer een surrealistische ervaring om in een oude kerk, door
kaarsen verlicht, met de meeste vreemde muziek te belanden, dan een religieuze.
De bandleden van Close Up vroegen me pas
naar een half uur hoe lang het zou gaan duren. Ik vroeg me ondertussen onbewust af hoe het
ook al weer zat met die death metalbands uit Noorwegen die kerken in brand staken….
Ps. Kerken zijn blijkbaar
in, want GPZH finalist The Yes Please doet zelfs een kerkentour.
Abonneren op:
Posts (Atom)