SACRED MUSIC FESTIVAL

Ongewild beland ik de laatste tijd in kerken. Zo had ik afgelopen week een Kunstbende vergadering in een kerkgebouw in Utrecht en werd gisteren de geplande film This is Spinal Tap ingewisseld voor het slotoptreden van het Sacred Music Festival, dat plaatsvond in….een kerk. Hoewel die activiteiten niet direct religieus van aard zijn, sijpelt er altijd toch iets van door. Zo werd ik in Utrecht op het toilet geconfronteerd met de slogan Ik denk dus ik geloof, waar ik even over na moest denken maar het toch niet geloof. En nu dan hier in Noorwegen, waar een keur aan spirituele / religieuze acts uit alle werelddelen voorbijtrekt met tussendoor boodschappen over vrede, respect, het licht in je hart….en ja dan toch God. Hoewel de vreemdheid in de muziek me wel aansprak, bleef de boodschap toch een beetje wringen.  Na een dag reizen was het eigenlijk toch meer een surrealistische ervaring om in een oude kerk, door kaarsen verlicht, met de meeste vreemde muziek te belanden, dan een religieuze.  De bandleden van Close Up vroegen me pas naar een half uur hoe lang het zou gaan duren. Ik vroeg me  ondertussen onbewust af hoe het ook al weer zat met die death metalbands uit Noorwegen die kerken in brand staken….

Ps. Kerken zijn blijkbaar in, want GPZH finalist The Yes Please doet zelfs een kerkentour.