MOE

Meestal mis ik de ochtendspits en ik weet nu weer waarom. Met een rugzak in een overvolle trein op het balkon, dat naast een gebrek aan zitplaatsen ook een gebrek aan ventilatie heeft, is geen pretje. Niet alleen in de trein is het druk. Ook heel veel Nederlanders blijken het land te willen verlaten en ik geef ze momenteel zeker geen ongelijk. Aanbeland bij de ‘bagage-drop off’ balie blijkt het woord iets simpelers te suggereren dan de rij doet vermoeden. En dan staan er in die rij voor ons niet eens muzikanten met ingewikkelde koffers. Kunnen de ontwerpers van flight cases geen koffers maken die in niets onderscheiden van de doorsnee toeristen bagage? Dit vermijd vragen, paniek en bijbetaling. Deze hobbel geslecht met enkele euro’s volgt de douane…..waar in ieder geval de set bekkens moeiteloos passeert. De broekriemen moeten af en met de huidige modetrend verwachte ik eigenlijk dat enkele heren van Fexet vervolgens met de broek op de schoenen de douane zouden passeren. Ze weten de broek echter ook zonder riem te laten afzakken, zonder dat deze afzakt…. Reizen blijkt toch vooral weer wachten en van wachten word je heel moe. Rond 15.30 uur liggen we uiteindelijk in het zwembad van een door zon overgoten plek in het niets te wachten tot de andere bands arriveren.