FUCKING IMPRESSIVE

Ik arriveer volgens afspraak om klokslag negen uur op Schiphol en de heren van Fexet zijn me al voor en zitten me gepakt en gezakt op te wachten…. zouden ze nu soms ook melk drinken in plaats van bier en om tien uur in bed liggen? De eerste stop na de paspoortcontrole werk ontnuchterend en de meerderjarigen gieten hun eerste biertje naar binnen, gevolgd door nog een biertje. Ik ben maar wat blij met mijn eerste kop koffie op dit tijdstip. In het vliegtuig wordt dit patroon voorgezet, voor zover de catering van de KLM dit toeliet en de stewardess na identiteitscontrole overtuigd was van het feit dat Rogier ouder dan zestien was……. Mijn vader, ooit drummer in een gevierd bruiloftsbandje en niet vies van een advies, waarschuwde me al voor de valkuilen van het muzikantenbestaan toen ik mijn eerste drumstokjes aanschafte. Ook dit was redelijk aan dovemans oren gericht.

De band heeft nog niet de status dat ze op het vliegveld door gillende fans worden opgewacht en er een limousine klaarstaat. Slepend met de bagage nemen we een trein naar Drammen, waar naar enig aandringen van mijn kant dan toch de bagage wordt opgepikt en we lopend richting het appartement gaan. We weten de organisatie nog net een pizza te ontfutselen om onze honger te stillen. Misschien moet ik me toch eens op een ander segment van de muzikantenmarkt richten…..

Voor de avond worden we uitgenodigd voor een optreden van een jeugdorkest uit Venezuela in het plaatselijke theater. Ik ben enthousiast aangezien het een aardige opmaat is voor drie dagen punkrock, de leden van Fexet durven niet te weigeren uit beleefdheid….. Het geheel komt wat surrealistisch over; een punkrock band uit Den Haag, zit in Noorwegen in een barok theater te luisteren en te kijken naar een klassiek concert door een Venezolaans jeugdorkest. Bij de eerste gepaste gelegenheid weten de heren het theater snel te ontvluchten….ik blijf en vraag me af waarom een jeugdorkest uit Venezuela Europese klassieke muziek speelt? Niet lang daarna wordt het donker op het podium, wordt het pak verruilt voor fleurige jasjes en weten ze mambo uit hun klassieke instrumenten te toveren, alsof het geheel nog niet gek genoeg was.

Bij thuiskomst in het appartement blijken de heren hun tijd besteed te hebben aan diepgaande gesprekken over het eigen heden en verleden. Met dubbele tong wordt mij gemeld dat dit fucking impressive was…..ik geloof het onmiddellijk. Als herboren, maar toch met wat hoofdpijn, zijn we weer een dag verder.