VERTREK

De Noorse band Third Season speelt vandaag pas op het festival en had gisteren aangegrepen om flink dronken te worden, want het bier is hier vier keer zo goedkoop als in Noorwegen aldus de redenatie van de band. Dat dit vervolgen dan ook van toepassing is op Cola en Fanta bleek een niet te volgen redenatie voor de Noren. Niet dat ze perse Fanta of Cola zouden moeten drinken, maar na een bekentenis van een bandlid dat ze enorme fans

waren van Destine, leek me dat meer op zijn plaats….toch? Afijn, voor klokslag negen konden ze niet meer op hun benen staan en werden ze afgevoerd naar het hostel. Tijdens de lunch vandaag zagen ze er toch weer verassend fris uit en werd het eerste biertje al weer besteld…..tenslotte is het goedkoop. Ik hoop dat het hun speelkwaliteiten vanavond ten goedde komt. Bij ons vertrek komt de regen met bakken uit de lucht en ben ik blij dat Twice the Same gisteren op het Flader Festiwal stond en ik ben waarschijnlijk niet de enige….

HET FESTIVAL

Wauw, wat een prachtige setting van een festival! Spelen op het strand met de zee op de achtergrond en een stralend blauwe hemel erboven….en heel veel geluk dat het een warme zonnige dag is, want wat als het hier regent? De organisatie heeft een stuk strand afgehekt voor het podium als festivalterrein… waar dus bijna niemand in gaat staan. Ik vroeg me af of dit een vergunning technische kwestie was en dan vooral om deze eigenlijk te omzeilen.

Twice the Same speelt als tweede band voor een strand vol relaxte badgasten en festivalgangers. Ze weten een goede en energieke show neer te zetten. De bewegelijkheid van de band op het podium en de interactie van de zanger met het publiek is een waardevolle aanvulling op hun muzikale prestatie en maakt ze tot een goede live act. De spoedcursus Pools voor buitenlandse bands hielp uitstekend, al moet de zanger misschien zijn woordenschat nog wat uitbreiden….

De band kon na het optreden rekenen op nogal wat vrouwelijke aandacht. Ik hiel me hierbij wijselijk afwezig, want ik zou zomaar voor de vader van een bandlid aangezien kunnen worden…… We blijven tot middernacht rondhangen op het festivalterrein en zien een keur aan Poolse bands voorbijkomen. Een leuk festival dat Flader Festiwal en een geweldige setting.

WETENSWAARDIGHEDEN....

De heren van Twice the Same hebben de ochtend doorgebracht met slapen en sightseeing Gdansk en we ontmoeten elkaar bij de lunch in een…kelder. Ik heb intussen van gedachten gewisseld met de Poolse organisatie over toekomstige projecten van het Stage Europe Network, zodat de lezer niet denkt dat er helemaal niet gewerkt wordt en hierbij even kantoor gehouden in hun monumentale pand; het voormalige stadhuis. De ware fan van Twice the Same zit op dit soort informatie natuurlijk niet te wachten, vandaar hierbij nog even een Privé bladachtige bijdrage.

De naam Twice the Same blijkt, bij navraag, te zijn ontstaan toen de twee oprichters van de band samen dronken onder de douche stonden, hierbij duidelijk niet verwijzend naar hun hoofden die volgens mij toch echt verschillen…. overige wetenswaardigheid is dat de zanger van Twice the Same een strikt dieet blijkt te volgen, bestaand uit patat, patat en nog eens patat. Zou dit het geheim zijn achter zijn stemkwaliteiten? Nog even….dan gaan we richting het festival!

GDANSK

Vliegveld Eindhoven was kleiner dan ik verwachte, maar het inchecken van de bagage bij Wizzair verliep wel ongeveer zoals ik voorzien had. Volgens de dame achter de incheckbalie betrof het toch overduidelijk instrumenten en waarom stond dit dan niet op het ticket…..nou, omdat ik voor dit soort gevallen altijd vooraf even bel met uw vluchtmaatschappij om te vragen hoe het ik het moet aanmelden. Na enkele telefoontjes heen en weer mochten de instrumenten toch mee als niet instrumenten, zoals door Wizzair zelf geadviseerd was….of ik het volgende keer wel als instrument wilde aanmelden adviseerde ze me nog….. een paar uur later zitten twee bandleden van Twice the Same voor het eerst van hun leven in een vliegtuig en anderhalf uur later is dit al weer voorbij en staan we op Poolse bodem, maar dit is voor de band als geheel voor het eerst. We worden opgepikt en belanden in de kelder van Cafe Szafa waar de Poolse band C4030 klaarstaat om ons te verwelkomen met een optreden. C4030 was vorig jaar nog in Nederland als Stage Europe Network deelnemer en speelde o.a. op Westerpop. Even later gaat de wedstrijd Duitsland-Italië van start, maar wij laten ons leiden door onze maag en belanden in een andere kelder. Snel nog even langs het hostel, wat geen kelder bleek te zijn, en net op tijd weer terug in de eerste kelder voor hun eigen optreden. Het optreden was een onderonsje met de Noorse band Third Season en de Poolse bands C4030 en Bubble Chambers, maar uitermate gezellig en Twice the Same maakte een goede indruk en gaf een leuke show. Het wat emopop achtige Third Season vormde met hun net iets te dik aangezette emoties een aardig contrast met enkele beschonken Polen die het geheel, net als ik, toch niet echt serieus konden nemen. Het Poolse Bubble Chambers sloot af met een aardig soort live dubstep, dat in augustus ook op Westerpop in Delft te zien en te horen zal zijn. Helaas geen foto’s van het evenement, want een eigenschap van veel kelders is dat het er veel te donker is.....

READY FOR TAKEOFF

Net terug van een trip met de Kreatones naar Frankrijk, ga ik zo al weer richting het vliegveld met de jongens van Twice the Same voor takeoff naar Gdansk in Polen. De in Frankrijk opgelopen hooikoorts manifesteert zich nog steeds in gesnotter en een oor, dat mede door de eerdere vlucht, nog steeds potdicht zit. Als deze vlucht resulteert in het dichtslippen van mijn andere oor, kan ik mijn oordoppen tijdens het Flader Festiwal rustig achterwegen laten. Het heeft zo zijn voordelen om met Fexet op stap te zijn….

TOURMANAGER

In hun tourverslag over Noorwegen, op 3voor12, heeft Fexet mij tot hun tourmanager gebombardeerd. Toch fijn dat ik in deze onzekere tijden mijn cv nog net even kan uitbreiden met een extra functie. Aangezien ik in de door hun benoemde functie al enkele bands/ acts heb bijgestaan op hun eerste schreden in het buitenland, wil ik hierbij speciaal de Kreatones bedanken voor de meest relaxt gemanagede tour tot nu toe. Zolang de Kreatones een spel kaarten tot hun beschikking hebben is er geen vuiltje aan de lucht. Nou Twice the Same, het is aan jullie om dit de komende week in Polen te overtroeven.

RETOUR

De rigide regels van de Fransen staan me toch wel een beetje tegen; eerst in het hostel en toen in het zwembad, maar de overtreffende trap vormt toch wel het vliegveld. Terwijl ik rustig sta te urineren schalt er uit de speakers “not attended luggage will be destroyed immediately”. Aangezien de Fransen hun regels nogal serieus nemen spoed ik mij terug naar mijn bagage. Gelukkig verstaan ze zelf nauwelijks Engels…… De Kreatones proberen intussen hun 3voor12 reisverslag op papier te krijgen, maar ik vrees dat dit iets meer tijd zal gaan vergen voordat we daar van kunnen genieten. Er komen weer pillen te voorschijn en de jachtige wereld met grote boze vliegtuigen lijkt zienderwijs te veranderen in een dromerige en vooral langzame variant daarvan. Het bandlid dat een Doors t-shirt draagt vraagt zich af welke invloed het zou hebben op hun muziek als ze allemaal zo’n pilletje zouden slikken en een instrument ter hand nemen…....nou ik weet het wel!

VAKANTIEDAG

Het hoogtepunt van onze reis naar Frankrijk ligt al weer achter ons, wat volgt is een dagje rondhangen. De Kreatones gaan het nabijgelegen zwembad uitproberen en ik verplaats mij met mijn laptop van schaduwplekje naar schaduwplekje. Het is inmiddels weer 10 uur geweest, waarmee de eigen kamer door de uitbater tot verboden terrein is uitgeroepen. De zwemervaring bleek een beetje teleurstellend; een binnenbad waar je alleen met strakke zwembroek wordt toegelaten.... Tijd voor een lunch uit de nabij gelegen Aldi….. en na goed zoeken kwam ik ook nog tot iets gezonds. De dag werd vervolgd met tafeltennis en tafelvoetbal. Met dat laatste bleek ik onverwacht redelijk uit de voeten te kunnen, wat me de twijfelachtige slogan opleverde met paul in de spits, gaat het nooit mis. Ik denk overigens dat ik mijn portie voetbalactiviteiten wel weer heb gehad deze maand. We gaan dineren in de stad en nemen ijs toe….tja eigenlijk een gewone vakantiedag.

Ps. naar aanleiding van de vraag wie er een stuk tand is kwijtgeraakt, de volgende prijsvraag: is dit a. Kasper, b. Roos, c. Felix of d. Dignee. Het juiste antwoord wordt beloond met de op 4 juli te releasen EP van de Kreatones.

OPTREDEN

De Kreatones spelen als zesde band, tussen twee herrie bandjes in, waaronder Skhizein die ook Westerpop gaat aandoen. De indiepop van de Kreatones is een welkome afwisseling tussen het gitaargeweld. Het eerste nummer wordt nog een beetje beïnvloed door de zenuwen, want het plein voor het podium staat echt wel heel vol. Bij het vorderen van de set komen ze er steeds beter in, totdat ze een geheel zijn met hun muziek. In dat proces, dat zich toch niet laat typeren als erg agressief, wordt er toch spontaan een stukje tand verloren. Ondanks de schrik van deze gebeurtenis wordt er stevig doorgespeelt. Het laatste nummer van de set vormt een mooie kroon op het geheel. Het eerste optreden van de Kreatones buiten Nederland is een succes, je zou kunnen zeggen dat ze hun melktanden zijn verloren….

In de tussentijd spreekt iemand van Skhizein me aan, waarop ik in het Engels antwoord dat ik geen Frans spreek en hij verbouwereerd zegt dat hij toch Engels tegen mij praat….. uh tja. Wanneer de zangeres van Skhizein later van het podium schreeuwt F*ck you whole vraag ik me af of ze nu bedoelt F*ck you all? Dat wordt nog interessant tijdens Stage Europe Network in Nederland…

Niet alleen ik heb een bonkende kop, maar ook de Kreatones hebben het wel gezien dus we verlaten lopend de binnenstad op zoek naar het hostel. Ik vermoed overigens dat als we midden in de nacht bij dit hostel verschijnen, ze ons gewoonweg weigeren.

WACHTEN

Ik zou me in deze blog ook kunnen beperken tot reviews over hostel en hotels, want ze zorgen helaas altijd voor voldoende stof om over te schrijven. Om negen uur weet ik net niet mijn tweede kop koffie te veroveren, aangezien de koffieautomaat net daarvoor vergrendeld is. De dame die het regime over het ontbijt heeft, had net nog een luidruchtige woordenwisseling met een klant, dus ik laat het er maar bij. Vol zelfgenoegen wordt er een uur later via de intercom opgeroepen je kamer te verlaten….dit is toch niet meer van deze tijd? Wij wachten buiten onze kamer op het vervoer voor de instrumenten richting het festival. Zelf nemen we de bus….. De stad wordt uitvoerig verkend, maar eigenlijk is het hier veel te warm voor. Ik schaf me ook wat pillen aan, want ik word plotseling overvallen door extreme hooikoorts uitingen. Om halfvier wordt er een line-check gedaan maar pas om halfnegen wordt er door de Kreatones gespeeld. De tijd wordt momenteel gedood met kaarten….

DE ZOMER

We hadden extra vroeg op Schiphol afgesproken, maar zowel de toeristenmassa als enige rondhangende artiest van naam ontbraken om dit te rechtvaardigen. Ook het inchecken van de instrumenten zorgde niet voor extra oponthoud. Moest een enkel bandlid van Fexet het wachten op Schiphol nog gepaard laten gaan met alcohol om de punkrock status te benadrukken, bij de Kreatones worden pillen weggewerkt als snoepjes. Al heb ik het vermoeden dat dit niet zozeer te maken heeft met hun indiepop status als wel met een serieuze vliegangst. Helaas zitten we dan ook nog in een cityhopper, die vliegt zoals de naam al doet vermoeden. Opgelucht wordt in Marseille het vliegtuig verlaten en lopen we regelrecht de warmte in. Het is eindelijk zomer! Een busje pikt ons op en brengt ons naar een hostel aan de rand van Aix en Provence alwaar een strikt regime de jeugd op het rechter pad probeert te houden; voor 9.00 uur ontbijten, tussen 10.00 en 16.30 uur geen toegang tot je kamer en gescheiden slapen….. gelukkig voor de band is er een enkele uitzondering mogelijk. We mogen geloof ik wel zelf bepalen hoe laat we naar bed gaan…toch?

Ps. Noortje op dat gat in de grond staat gewoon een wc-pot!

KREATONES NAAR FRANKRIJK

Terwijl Fexet nog steeds.... nageniet van hun op Schiphol gefikste optreden als voorprogramma van NOFX in een uitverkochte Melkweg, ga ik woensdag al weer op pad met de Kreatones richting Frankrijk. Misschien moeten we bij vertrek en terugkomst maar heeeeeel lang op Schiphol blijven rondhangen….want je weet maar nooit!

NOFX

Op het vliegveld staat een rij, rij, rij……rij en nog meer rij voor de paspoortcontrole. Het kost ons 1 ½ uur zigzaggen om uiteindelijk het controlepunt te kunnen passeren. Maar wij zijn natuurlijk solidair met de stakers voor betere arbeidsomstandigheden, waaronder loon, in één van de rijkste landen van Europa en hebben het er graag voorover….toch? Alles duurt op de terugweg net even iets langer, ook de vlucht en iets later dan gepland arriveren we op Schiphol. Op weg naar het bagage ophaalpunt wordt een bandlid van NOFX gespot. Fexet verandert plotsklaps in een stel zenuwachtige fans. Rogier probeert een praatje aan te knopen om meteen even Fexet onder de aandacht te brengen. De oudere man met rode hanenkam lijkt het alleemaal niet te boeien en gedesillusioneerd vervolgen we ons pad. Een tweede kans doet zich voor bij het bagage afhaalpunt, waar het complete NOFX staat. Rogier springt over de loopband, frutselt snel wat cd-s uit de koffer en doet een poging bij de andere leden van de band. Dit

heeft meer succes en de Fexet leden zijn in extase…dat ze ergens verderop hun koffers en instrumenten voor het grijpen hebben achtergelaten lijkt geen punt van zorg. Gelukkig ben ik ook zo’n oudere man die het niet kan boeien dat daar NOFX staat en voeg ik me bij de koffers…. Voor de band een geweldige afsluiting van een mooie trip naar Noorwegen. Samen met Fexet loop ik richting EXIT.

LAATSTE AVOND

De heren van Fexet besluiten opnieuw naar Mono af te reizen om hun vrienden van de Memetics te ontmoeten en te zien optreden. Ze spelen in de Mono verstoppetje met de beveiliging, waarvan ze vermoeden dat hoe later de avond wordt hoe liever de beveiliging de jongens buiten de deur heeft. Dat drie keer het brandalarm afgaat en de hele locatie ontruimt moet worden, vormt hierbij een extra uitdaging. Je verstoppen op de wc blijkt dan een uitkomst te bieden…. Ze hebben het duidelijk naar hun zin gehad en ik ook, want het Working Class Hero Festival heeft altijd één klein zaaltje waar de wat eigenzinniger muziek geprogrammeerd wordt. Zo zag ik daar een vorige editie het grappige bandje Mhoo en was ik nu enthousiast over Phone Joan en Hedvig Mollestad Trio. De heren van Fexet waren eerder terug in het appartement dan ik, maar lagen zeker niet eerder in bed. Ik zal ze eens gaan wekken voor onze trein naar het vliegveld, waar gestaakt schijnt te worden door het beveligingspersoneel…

BANDCOMPETITIE

Om 10.30 uur paraat bij de Noorse versie van de High School Music Competition finale. Zeven bands nemen het tegen elkaar op voor een plek bij Westerpop in Delft. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om een finale van een bandwedstrijd om 11.00 uur 's ochtends te laten starten en ik vermoed dat het massaal weggebleven publiek het grondig met mij eens is. Maar de bands zijn er en de jury, waar ik onderdeel van blijk uit te maken, is compleet. Ik heb nog niet eens koffie op en moet nu al een mening hebben over een trio dat er, op dit tijdstip, toch al flink op inhakt. Afijn nu we hier toch zijn….. er passeren zeven bands van deathmetal tot jazzy pop. Als jury zijn we het meteen eens over de band Casual Friday, maar een echte tweede is een soort greep uit de pot…..moeilijk te bepalen dus. Tijdens het juryberaad speelt Fexet en als ze Noors waren geweest, dan wist ik wel wie er had gewonnen…...maar misschien is dit iets te chauvinistisch toch? Oordeel zelf op Westerpop op zaterdagmiddag 25 augustus.

MONO

De Fexet machine komt wat langzaam op gang, maar om 13.17 uur zitten we in de trein naar Oslo. Het stuk tussen het appartement en de trein moest weer met de voet worden afgelegd, met de gitaar-, bas- en snaredrum koffer in de hand. Op zich heeft het wel wat, zo’n band tour per openbaar vervoer, het ziet er wel kick uit en is nog goed voor het milieu ook. De Fexet Green Tour….. het veelvuldige bezoek aan McDonald’s, maakt het dan helaas weer een beetje ongeloofwaardig.

Een uur later staan we op de stoep bij Mono in Oslo. Deze mensen weten duidelijk hoe je een band moet opvangen, bekend of onbekend, om zich thuis te voelen. De geluidsman is communicatief en actief en weet duidelijk waar hij het over heeft. De soundcheck duurt nog geen half uur en het geluid staat als een huis. Ik heb dit nog zelden zo goed meegemaakt. Al is Mono meer café dan concertzaal, dit lijkt nu al een geweldige plek om te spelen.

Er is nog tijd genoeg voor er opgetreden moet worden…..dus sight seining Olso. Na wat omzwervingen door de binnenstad en ons afvragend waar Mono nou eigenlijk was, staan we er plotsklaps weer voor. Mono serveert burgers in allerlei variaties en voor mij zit daar gelukkig ook een variatie zonder vlees tussen. De burgers worden geserveerd in de knusse kleedkamer met seventies look. Helaas bleek de vega variant hier niet bij te zitten, waardoor mij dinner nog even werd uitgesteld. Hier was ik helemaal niet rouwig om aangezien de heren hun maaltijd gepaard lieten gaan van een uitgebreide conversatie, inclusief afbeeldingen, over poep-art (de kunst van het poepen van bijzondere drollen…). Ik ben benieuwd hoe het artwork van de volgende cd er uit gaat zien…Toen mijn burger arriveerde waren ze inmiddels gelukkig al in hun after-dinner-dip.

Tijd om op te treden…. en hoewel het zaaltje maar halfvol was stond het optreden als een huis en waren de reactie enorm positief. Na afloop kwamen er mensen langs voor een praatje, om hun waardering uit te spreken en niet onbelangrijk om wat merchandise aan te schaffen.... tenslotte moeten die Big Mac’s wel ergens van betaald worden.

Een poging om de Memetics (de Noorse band die eerder meedeed aan Stage Europe Network), die eerder die avond juist in Drammen had gespeeld, te ontmoeten strandde bij de deur van Mono. Het deurbeleid van Mono hanteerde een leeftijdsgrens van 21 jaar. Vanaf de binnenkant van de drempel stond Eelco (15 jaar) te praten met de Memetics (allen rond de 19 a 20 jaar) die er niet in mochten omdat ze te jong waren………?!

De tassen gevuld met de restanten uit de backstage koelkast, overigens op aandringen van de medewerker van Mono zelf, en de koffers in de hand lopen we weer richting station voor de nachttrein terug naar Drammen.